kariyer..

sabah çıkıp öğlen sadece salçalı ekmek için eve uğradığımız ;akşama kadar binbir türlü oyun oynayıp özgürce bisiklet üstünde şehri keşfettiğimiz bir zamanda büyüdüm ben..
bakkal 40 yıldır aynı yerindeydi mesela..terzi nermin teyze de..hatta simitçi bile aynı hüseyin amcaydı..
mahallede herkes birbirini tanır,aman çocuklar uzaklaşmayın lafı hiç duyulmazdı annelerimizin ağzından..
özgürdük gezerdik oynardık akşam eve dönerdik..
mahallede kız sayısı 2yi geçmediğinden ve biri ben olduğumdan futbol tek ve en popüler oyunumuz sayılırdı..
yine bol futbollu geçecek bir yaz tatiline yeni girmiştik..ve ben topumu kolumun altına almış milleti toplaya toplaya sahaya gidecektim ki bir baktım mahallede kimse yok..
bakkalın oraya gittim baktım;yoklar.!!
arka bahçede olabilirler mi acaba;yoklar!!!
büyük ihtimal sahadadırlar, bakim;yoklar!!!
dedim bunu bilse bilse komşannem bilir..ibrahim evdedir hem onu çağıırırım...
zile bastım komşannem çıktı..
-ibrahimi çağırsana balkona komşanne
-ibrahim yok zoi..
-!!!!
-babasıyla sanayiye gitti..artık yaz tatilinde sanayide çalışacak..

yaşadığım şokla eve attım kendimi..herkes sanayide demek de ne oluyordu..ben niye sanayide değildim..beni niye çağırmamışlardı ki..
bütün günü ağlayarak ve annemlere beni sanayiye vermeleri için yalvararak geçirdim..
akşam ibrahim geldi..ve mehmet amcaya yalvardım beni de götürmesi için ..
tamam dedi mehmet amca..yarın sabah 7 de ayakta ol ama..
bütün gece uyuyamadım çırak olacağım için..üstelik sanayide..
sabah dükkana vardığımızda ibrahim bana yapacağımız işi gösterdi..
dükkanın asma katına çıkıp aşağıdaki talaşlara atlamak...
vay be..ne kolay şeydi şu çalışmak..
mehmet amca kamyon kasası yaparken biz çıkan talaşlara atlıyorduk..hatta okulu bile bırakabilirdik ne olacak ki..bu çalışmak derslerden daha zevkliydi..
tam üst kata çıktık yine atlayacaktık ki mehmet amcanın elinde ışın kılıcını gördük..
yüzüne maskeyi takmış elindeki kılıçla ışıklar saçıyordu..
-ibrahim babanın elindeki çok güzelll
-gel yakından bakalım süper ışık saçıyor ..yaklaş yaklaş..
-kafasına ne takmış öyle
-maske sanırım
-vay be mahalleye götürsek bunu çocuklar şok geçirir.!!ibrahim yaa babanın ışın kılıcı var inanamıyorum yaaa!!

sonra ışın kılıcını bırakıp biraz daha çalışmaya(!) devam ettik..
akşam eve geldiğimizde herşey normaldi..taa ki gözlerimiz yanıp şişene kadar..
ikimiz de karşılıklı divanlarda gözlerimizde patates bağlı ,ağlayarak uyuduk..

o ışın kılıcı benim sanayide kariyerimin sonu oldu..
şimdi şu sıkıcı muhasebe işi yerine iyi bir karoserci olabilirdim halbuki..



resim