ağladım..

foto

daha önce anlatmıştım ailemizin acayip hikayesini..

babannem hırsları olan bir kadındı..herşeyin iyisini ister herşeyin iyisine sahip olurdu..hısrları uğruna oğullarını hiçe sayıp kızını kendi gibi yetiştirmiş bir insandı..

2 oğlunu kendinden uzak tutup tüm varlığını kızına aktarmış bir kadın..

...

tam 6 ay oldu öleli..evi satıldı halam tarafından geçen gün..

çocukluğumuzun geçtiği ,uzun koridorunda koşturduğumuz ev yine hırslar uğruna bir çırpıda satıldı..

...

babannemi gördüm cuma akşamı rüyamda..''nasılsın''dedim usulca..

''çok kötüyüm ''dedi ..''çok kötüyüm ben burda..halan bana bakmıyor ..çok kötü durumdayım nolur sen bak bana ''dedi..

''ama babanne ''dedim..''sen bizi hiç istemedin ki..sen hep onu bildin hayatında..''

....

ertesi gün dayanamadım ..içim içimi yedi..öldüğünden beri gitmediğim mezarına ,Edirne'ye gittim..

....

mezarlıkta bulamadım önce onu..aradım ,tek tek mezarlar taşlarının hepsini okudum yok!dolaştım tek tek baktım ..yok!

en sonunda yerle bir halde ,toprağı belli belirsiz,başı ucunda bir tahta parçası olan mezara eğildim usulca..nolur o olmasın bu mezar dedim..

O'ydu..

Tahta parçasının üstüne belli belirsiz kazınmış isminde gezdirdim elimi..

ve saatlerce ağladım orda..

bu dünya malı için hırslı olmasına ağladım!

hırsları yüzünden oğullarını sevmemesine ağladım!

onca parasına onca ihtişamına karşılık şu belli belirsiz mezara gireceğini bilmeden yaşamasına ağladım!

herşeyin en iyisi olacak diye hırslanırken belli belirsiz bir mezarda duasız kalmasına ağladım!

uğruna oğullarını yakıp yıktığı kızının onu böyle yapayalnız bırakmasına ağladım!

ben yanındayım artık babanne dedim..ben artık(!) yanındayım..