6 Aralık 2010 Pazartesi

I need a hero..

o kadar çok işim varken inatla içimdeki çalışma isteğinin ölmesi ne ola ki..
köyde bir odasını kitaplarımla doldurduğum minik kerpiç evde yaşamak istiyorum..
annem bile sıkılacağımı düşünüyor..
-annem beni tanımıyor ki..-
herşey acayip bu sıralar..hem huzurlu hem huzursuzum..
halletmem gereken işler boyumu aşıyor çoğu zaman..
sabah it gibi titredim mesela servis beklerken..
fedakarlık montunu kardeşine vermek değil midir ki..
içindeki ''hero'' bile yorulabiliyormuş bazen..
ı need a hero..
valla bak..

6 yorum:

  1. o herolardan bana 43522 tane lazım en az sanıyordum...

    son zamanlarda tıkır tıkır yapıyorum yapmam gereken işleri.
    ve üzerimde ki o agır yğk kalkıyor.
    yani hero olsa olsa anca kendin olabiliyorsun...

    YanıtlaSil
  2. deli şey:):)
    şaka şaka fedakar abla:):)

    YanıtlaSil
  3. al benden de o kadar zoitsa'm yaa!!
    burnumu işten kaldırmamam gerektikçe gözlerimi aralamak bile birmilyononsekizseksekdokuzyeditrilyon herkül gücü gerektiriyor..

    YanıtlaSil
  4. ayci;nasıl yaptın kız formülü ne sek kahve mi:)

    eslemce;kardeş olunca öyle oluyo:)

    NzN;Off aynen yaa.içtiğim kahvenin haddi hesabı yok

    YanıtlaSil
  5. bende de evdeki çocuk sayısı ikiye çıktığından beri bi miskinlik bi isteksizliktir gidiyo. acaba işleri gözümüzde büyütüp pes mi ediyoruz dersin? :))

    YanıtlaSil
  6. hepimizin ihtiyacı var zoitsa hepimizin var :)

    YanıtlaSil