babam..

pic

ailemizin garip hikayelerine yer vermiştim daha önce..
babam daha babannemin karnındayken istenmeyen bir bebek olmuş..mecburen doğduktan sonra da istanbul'a dayısına evlatlık verilmiş..dayısının göztepedeki bakkalında okula gitmeden önce gazete yüklenmiş sırtına sabahın 5inde..evlere ekmek ve süt servisi yapmış..
8 yaşına geldiğinde anne özlemi o kadar ağır basmış ki ''beni annemden ayırmışlar ''demiş ve kaçak yollarla köye dönüp annesinin karşısına dikilmiş..''özledim anne''''ben geldim ''demiş..ama durum sandığı gibi değilmiş..
annesi kolundan tuttuğu gibi istanbula giden komşularının kamyonuna bindirmiş onu..geri yollamış dayısına..sarılmadan..öpmeden..koklamadan..
sonra seneler geçmiş..olaylar olmuş..günler ,mevsimler değişmiş..
annesi ölmüş bir gün..
abisini zaten trafik kazasında kaybetmiş ,babasını şeker hastalığıyla toprağa vermiş..
bir tek ablası kalmış babamın..
koskoca dünyada bu yaşına gelene kadar hep umutla sevecekleri günü beklediği ailesinden sadece ablası..
bir de onu büyüten büyük dayısı..
ve bugün ..
büyük dayısı felç geçirmiş..
çook uzaklardan bir akraba arayıp haber vermiş babama..
çoook uzaklardan bir akraba..
ve telefon açmış ablasına..
abla beni ne zaman seveceksiniz..beni ne zaman aileden göreceksiniz..o senin dayınsa benim babamdı..beni büyütendi..sevgisini verendi..felç geçirdiğini niye senden öğrenemiyorum..niye kardeşimi arayayım demiyorsun .demiş..
babam hala bir cevap beklerken ailesinden kalan son sevgi umudundan,aldığı cevap ''seninle mi uğraşacağız!''olmuş..
ah be babam..
hep arkamızda olan ,herşeyin üstesinden gelen babam..
çocukluğu elinden alındığı için hala 8 yaşındaki gibi ailesinin karşısına geçip bakın ben geldim diyen babam..
geri gönderiyorlar her seferinde seni ..
gitme artık olur mu..
sizden beni ayırdılar bakın ben geldim deme artık..
kimse ayırmadı onlardan seni..
onlar seçti bu seçimi..