çivi

 

 

Herşey akşam yemekten sonra küçük topiklerimi doyurmaya gittiğimde başladı..kış nedeniyle iki minik köpeğimiz samanlıkta ikamet ediyor.

Kapıyı açıp içeri atlamamla çiviye basmam bir oldu..nasıl bir çivi ki botumu delip ayağıma saplandı.

sonrası malum;acil,tetanoz,pansuman,sargı..

bugün şişlik nedeniyle basamadığımdan işe gidemedim evde sobanın yanında kitap keyfine devam ..

 

 



köy deneyimi başladı

foto


Ne zamandır hayalini kurduğum köy yaşantısına evliliğim sebebiyle başlamış oldum..Şehirden vazgeçip köyden ev almıştım daha önce ama aldığım ev sitede olduğundan ve çalışmak zorunda olduğumdan toprakla buluşmam pek mümkün değildi..tam toprakla buluşma hayallerimi emekliliğe sakladığım anda evlenip eşimin köyüne yerleşme fırsatımız doğdu..şimdi hem çalışıyor hem toprakla olan hayallerimi gerçekleştirebiliyorum.
aklımda binbir türlü proje var organik hayata dair...şimdilik sadece kağıt üzerinde projelendiriyorum baharda toprağın uyanmasıyla inşallah çalışmalarım başlayacak.
bu yazıyı çıtırdayarak yanan sobanın yanından yazıyorum..
artık kömür taşıyor,sobayı yakıyor,bir büyük iki minik köpeğimi günde iki kez doyuruyor,yetiştireceğim çileklerin,yapacağım reçellerin,kurutacağım biberlerin,yapacağımız kümesin hayalini kuruyorum..
insanlar doğalgazlı evi bırakıp köye yerleştiğimiz için deli gözüyle bakıyor,ama biz özümüze ve doğal yaşama adım attığımız için çok mutluyuz.. 
deneyimleriniz ve ya önerileriniz varsa paylaşın olur mu..karşılığında organik reçeller size sözüm olsun:))

kırmızı oje

photo

yağmur yeni başlamış şiddetini arttırmak üzereydi..''minübüs yarım saat daha gecikirse kesin hasta olacağım ''diye geçirdim içimden..
bin bir güçlükle bindiğim minübüste ''ilerleyelim lütfen ''diyen şöföre itaat eden insanlar kervanına katılıp sistemli bir şekilde ilerlemeye çalışıyordum..
nihayet bir boşluk alan bulup kendimi cam kenarına yapıştırdım..gün içinde yapılan hesaplar,hazırlanan raporlar,verilen emirler,sömürülen enerji günün sonunda tamamen ruhumu kemirmişti..
tam o anda gözlerim cam kenarında oturan doksan yaşlarındaki teyzenin kırmızı ojelerine takıldı ..
doksan yaş..kırmızı oje..
-ben ne zaman yaşamaktan vazgeçmiştim böyle..-