Seneler önce ..
Yani dedemi kaybettiğim sene..
Ölümün aslında hiç de uzak ve soğuk olmadığını anladığım sene..
Soğuk değil; çünkü onu hepimizin gideceği bir tatile en önce yollamışız ,bizi orada bekliyormuş gibi düşünmeye başladığım sene..
Halamın oğlu ,ben ,3-4 arkadaşımız daha gece 12 de mezarlığa girip sabah 4 gibi çıktığımız sene..
O yaz her gece 12 de mezarlığa girip orta yerdeki çeşmenin orada sabaha kadar oturur ölümü,aslında bizi gördüklerini,aslında onları hissedebildiğimizi konuştuğumuz sene..
Çorum'da mezarlıkta ağlayan kız haberini okuduğumdan beri ,sosyal medyanın aktif olmadığına şükrettiğim sene..
Küçücük kasabada çok farklı anılabilirdik zira..
